| Co poeta mia艂 na my艣li? Spotkanie z Adamem Zagajewskim - absolwentem "Pi膮tki" |
W czasie spotkania wybrani uczniowie klas humanistycznych odczytali kilka wierszy Poety. Mi臋dzy innymi utw贸r „Palmiarnia” w wykonaniu Marceliny Dyas (3d), czy „Poezja jest poszukiwaniem blasku”, kt贸ry przybli偶y艂a publiczno艣ci Agnieszka Ro偶ankowska (2d). Tak偶e sam autor zosta艂 poproszony o lektur臋 utworu „Sobie do pami臋tnika”, zamieszczonego w podr臋czniku do klasy trzeciej liceum oraz o odpowiedzi na polecenia do tekstu. Nasz go艣膰 zapewne poczu艂 si臋 przez chwil臋 jak dawny ucze艅 „Pi膮tki”, wywo艂any do tablicy, a zebrani, dzi臋ki zaaran偶owanej scence, mogli dowiedzie膰 si臋, co naprawd臋 „poeta mia艂 na my艣li”, tworz膮c wiersz.
Spotkanie przebieg艂o w bardzo mi艂ej, kameralnej atmosferze.
Na zako艅czenie Go艣膰 odczyta艂 sw贸j utw贸r „O matce”:
O mojej matce nie umia艂bym nic powiedzie膰
jak powtarza艂a, b臋dziesz kiedy艣 偶a艂owa艂,
gdy mnie ju偶 nie b臋dzie, i jak nie wierzy艂em
ani w "ju偶", ani w "nie b臋dzie",
jak lubi艂em patrze膰, kiedy czyta艂a modn膮 powie艣膰
zagl膮daj膮c od razu do ostatniego rozdzia艂u,
jak w kuchni - uwa偶aj膮c, 偶e to nie jest
dla niej odpowiednie miejsce - przyrz膮dza niedzieln膮 kaw臋
albo - jeszcze gorzej - filety z dorsza,
jak czeka na przyj艣cie go艣ci i patrzy w lustro,
robi膮c t臋 min臋, kt贸ra skutecznie chroni艂a j膮
przed zobaczeniem siebie naprawd臋 - co, zdaj臋 si臋,
odziedziczy艂em po niej - jak i kilka innych s艂abo艣ci,
jak potem swobodnie rozprawia o rzeczach, kt贸re nie by艂y jej forte,
jak ja jej niem膮drze dokucza艂em - tak jak wtedy, kiedy ona
por贸wna艂a siebie do Beethovena g艂uchn膮cego,
a ja powiedzia艂em okrutnie - Ale wiesz, on mia艂 talent...
jak wszystko mi wybacza艂a
jak ja to pami臋tam
jak lecia艂em z Huston na jej pogrzeb
jak nic nie umia艂em powiedzie膰
i wci膮偶 nie umiem
*Adam Zagajewski - poeta, eseista, prozaik, jeden z czo艂owych przedstawicieli poetyckiej Nowej Fali. Urodzi艂 si臋 w 1945 roku we Lwowie. Dzieci艅stwo i lata m艂odo艣ci sp臋dzi艂 w Gliwicach. Tu uko艅czy艂 V Liceum Og贸lnokszta艂c膮ce. Jego ojciec by艂 profesorem Politechniki 艢l膮skiej. Po maturze wyjecha艂 do Krakowa studiowa膰 psychologi臋 i filozofi臋 na Uniwersytecie Jagiello艅skim. W drugiej po艂owie lat 70. zwi膮za艂 si臋 z opozycj膮 demokratyczn膮, publikowa艂 w prasie niezale偶nej, prowadzi艂 seminarium dla tzw. Uniwersytetu Lataj膮cego. W 1975 roku, po podpisaniu listu-protestu do w艂adz PRL przeciwko ograniczaniu wolno艣ci obywatelskich, znanego jako „List 59”, otrzyma艂 zakaz publikacji w wydawnictwach pa艅stwowych. W latach 1979-1981 przebywa艂 na stypendium w Berlinie Zachodnim. W 1982 roku wyjecha艂 do Pary偶a. Do Krakowa powr贸ci艂 na sta艂e 20 lat p贸藕niej. Pocz膮wszy od roku 1988 wyk艂ada艂 poezj臋 (przez jeden semestr w roku) w Teksasie, w ramach Creative Writing Program na University of Houston. Od roku 2007 natomiast prowadzi zaj臋cia z historii literatury w Committee on Social Thought na University of Chicago. Jest cz艂onkiem zespo艂u redakcyjnego „Zeszyt贸w Literackich”, kwartalnika za艂o偶onego pierwotnie na emigracji, w Pary偶u, a nast臋pnie przeniesionego do Warszawy. Otrzyma艂 m.in. Mi臋dzynarodow膮 Nagrod臋 Vilenica (1996), nagrod臋 im. Tomasza Transtromera (Szwecja, 2000), Nagrod臋 im. Horsta Bienka (Niemcy, 2002), International Neustadt Prize (USA, 2004), Europejsk膮 Nagrod臋 Poetyck膮 (W艂ochy, 2010) i Zhongkun International Poetry Prize Chiny, 2013).
 
|
|
|
|
|
|
