| „艢wiat jest teatrem, aktorami ludzie…” |
Ostatnie sprawdziany i kartk贸wki. Poprawianie ocen. Przygotowywanie akademii. Nieprzerwane zbli偶anie si臋 kolejnych termin贸w. Gor膮czka „tygodnia cud贸w”. Wizja wakacji na wyci膮gni臋cie r臋ki. Zako艅czenie roku szkolnego zbli偶a si臋 wielkimi krokami, jak zawsze wi膮偶膮c si臋 z pewnym rytua艂em zwiastuj膮cym koniec pewnego etapu. A koniec zawsze oznacza podsumowania; podsumowujemy osi膮gni臋cia, szkolne wydarzenia i uroczysto艣ci, oceny, 艣wiadectwa czy wyniki egzamin贸w. Wyliczamy 艣rednie, punktacje i kolejne liczby, kt贸re za kilka lat nie b臋d膮 mia艂y znaczenia. Szko艂臋 b臋dziemy wspomina膰, rozmawiaj膮c jedynie o najprzyjemniejszych momentach sp臋dzanych poza jej murami. A do takich na pewno nale偶膮 sobotnie wyjazdy do teatru w Krakowie, organizowane od lat przez pani膮 Agnieszk臋 Smo艂k臋.
W roku szkolnym 2015/2016 mia艂am przyjemno艣膰 obejrze膰 wszystkie spektakle, na kt贸re wyje偶d偶ali nauczyciele i uczniowie naszej szko艂y, ich przyjaciele i rodziny. Bo to w艂a艣nie w sobotnich wyjazdach do Krakowa jest najlepsze - dzi臋ki nim mamy okazj臋 do wsp贸lnego sp臋dzania czasu nie tylko ze szkolnymi znajomymi, ale w艂a艣nie z naszymi rodzicami czy rodze艅stwem. W minionym roku szkolnym sezon rozpocz臋li艣my 3 pa藕dziernika, wybieraj膮c si臋 na spektakl „Ojciec matka tunel strachu”. Na Nowej Scenie Teatru Starego ogl膮dali艣my Jana Peszka, przez cz臋艣膰 z nas pami臋tanego z zesz艂orocznego „Monologu dla jednego aktora”, oraz jego syna, B艂a偶eja, wraz z 偶on膮, Katarzyn膮 Krzanowsk膮. Zap臋tlaj膮ce si臋 problemy rodzicielskie, spot臋gowane zabiegiem obsadzenia aktorskiej rodziny w odwr贸conych rolach, zapewne wi臋kszo艣ci z nas przywodzi艂y na my艣l nasze w艂asne, rodzinne awantury. Spektakl, przepe艂niony ironi膮 i chaosem, stanowi艂 znakomite rozpocz臋cie naszych wyjazd贸w.
Nieco trudniejszym w odbiorze spektaklem okaza艂a si臋 by膰 „Stara kobieta wysiaduje” z Ann膮 Dymn膮 w roli g艂贸wnej. Na tle katastrof ekologicznych, kl臋sk 偶ywio艂owych i wizji III wojny 艣wiatowej aktorka stworzy艂a posta膰 kobiety, kt贸ra, staj膮c si臋 matk膮, nadaje 艣wiatu sens.
W ponurej atmosferze utrzyma艂 nas Jan Klata, prezentuj膮c na scenie swojego teatru „Wroga Ludu”. Re偶yser nada艂 dramatowi nowego znaczenia, w spos贸b groteskowy krytykuj膮c obecny system polityczny. Chyba wszyscy zapami臋tamy moment, w kt贸rym g艂贸wny aktor, Juliusz Chrz膮stowski, pozosta艂 na scenie sam, prowokuj膮c widz贸w do wyra偶ania w艂asnych opinii i prowadz膮c ironiczny monolog. Jeszcze d艂ugo po powrocie z Krakowa wymieniali艣my opinie i zachwyty nad „Wrogiem Ludu”, aby ju偶 w nowym roku, bo 30 stycznia, wr贸ci膰 do krakowskiego teatru na spektakl „Kr贸l Lear”. I tym razem rozmowom o spektaklu nie by艂o ko艅ca – najpierw, zawzi臋cie dyskutuj膮c w drodze powrotnej, a potem na lekcjach polskiego, pr贸bowali艣my zrozumie膰 przes艂anie utworu. Odbioru sztuki nie u艂atwia艂 fakt, 偶e g艂贸wny aktor, zmar艂y ju偶, a w贸wczas chory, Jerzy Gra艂ek, nie pojawi艂 si臋 na scenie- epizody z jego udzia艂em zosta艂y wcze艣niej nagrane i wy艣wietlone w czasie spektaklu. Chocia偶 min臋艂o ju偶 p贸艂 roku, nadal nie zrozumia艂am przes艂ania utworu i my艣l臋, 偶e nie jestem jedyna
- do tej pory wspominamy „Kr贸la Leara” jako najbardziej kontrowersyjny spektakl tego roku.
Zmieniaj膮c wieloletni膮 tradycj臋 szko艂y, w kwietniu po raz pierwszy nie udali艣my si臋 do Teatru Starego. Najliczniejsz膮 grup膮, bo zajmuj膮c膮 a偶 dwa autokary, wybrali艣my si臋 na spektakl „Arszenik i stare koronki” wystawiany na deskach Teatru S艂owackiego. Na zmian臋 艣miej膮c si臋 do rozpuku i prze偶ywaj膮c chwile grozy, wbici w fotele sp臋dzili艣my wiecz贸r z damami polskiej sceny - Ann膮 Polony i Urszul膮 Popiel. Znu偶eni kontrowersyjnymi i trudnymi w odbiorze sztukami Teatru Starego, z przyjemno艣ci膮 odetchn臋li艣my podczas czarnej komedii Krzysztofa Babickiego.
Dwa tygodnie p贸藕niej powr贸cili艣my na r贸wnie rozrywkowych, a zarazem mrocznych „Op臋tanych”, wystawionych r贸wnie偶 w Teatrze S艂owackiego. M臋sk膮 cz臋艣膰 widowni urzek艂a g艂贸wna aktorka, Agnieszka Ko艣cielniak, kt贸ra zachwyca艂a nie tylko swoj膮 urod膮, ale tak偶e znakomicie odegran膮 rol膮. Ogl膮daj膮c spektakl, nie mog艂am zrozumie膰, dlaczego Gombrowicz tak d艂ugo nie przyznawa艂 si臋 do stworzonego przez siebie po艂膮czenia komedii, horroru i romansu - przecie偶 mog艂oby si臋 wydawa膰, 偶e stworzy艂 przepis na sztuk臋 doskona艂膮. A re偶yser, Tadeusz Bradecki, 艣wietnie ten przepis wykorzysta艂.
W sobot臋, 11 czerwca, zako艅czyli艣my sezon, powracaj膮c do Teatru Starego na spektakl wyj膮tkowy. Dlaczego wyj膮tkowy? Bo „Kwestia techniki” okaza艂a si臋 by膰 projektem nie re偶ysera, nie aktor贸w, ani nawet nie dyrektora teatru, a trzech technik贸w, kt贸rzy w ci膮gu godziny przedstawili widzom wszelkie aspekty swojej pracy. W niezwykle oryginalny spos贸b zaprezentowali nam elementy stroju i sprz臋tu maszynisty scenicznego, opowiedzieli pe艂ne grozy opowie艣ci o wypadkach przy ich pracy, a tak偶e niezliczon膮 ilo艣膰 razy przeprosili za marnowanie naszego czasu i podkre艣lili, 偶e mogli艣my sp臋dzi膰 sobotnie popo艂udnie lepiej, id膮c na przyk艂ad na przys艂owiow膮 pizz臋. Ale z tym chyba 偶aden z widz贸w nie mo偶e si臋 zgodzi膰 - nie mogli艣my wymarzy膰 sobie przyjemniejszego zako艅czenia serii weekendowych wyjazd贸w do krakowskiego teatru, kt贸ry w czasie ogl膮dania „Kwestii techniki” poznali艣my od podszewki.
A czym zaskoczy nas Teatr Stary w kolejnym sezonie? Czym b臋dzie nas bawi艂 Teatr S艂owackiego od wrze艣nia? Czy mo偶e poszerzymy kierunki naszych teatralnych poszukiwa艅? Oka偶e si臋 po wakacjach. Jedno jest pewne – temat贸w do dyskusji nie zabraknie.
Joanna Zaj膮c
 
|
|
|
|
|
|
