„Świat jest teatrem, aktorami ludzie…”
Dodane przez admin dnia Czerwca 21 2016 09:26:54

---

Ostatnie sprawdziany i kartkĂłwki. Poprawianie ocen. Przygotowywanie akademii. Nieprzerwane zbliĹźanie się kolejnych terminĂłw. Gorączka „tygodnia cudĂłw”. Wizja wakacji na wyciągnięcie ręki. Zakończenie roku szkolnego zbliĹźa się wielkimi krokami, jak zawsze wiążąc się z pewnym rytuałem zwiastującym koniec pewnego etapu. A koniec zawsze oznacza podsumowania; podsumowujemy osiągnięcia, szkolne wydarzenia i uroczystości, oceny, świadectwa czy wyniki egzaminĂłw. Wyliczamy średnie, punktacje i kolejne liczby, ktĂłre za kilka lat nie będą miały znaczenia. Szkołę będziemy wspominać, rozmawiając jedynie o najprzyjemniejszych momentach spędzanych poza jej murami. A do takich na pewno należą sobotnie wyjazdy do teatru w Krakowie, organizowane od lat przez panią Agnieszkę Smołkę.

(dalszy ciąg artykułu - kliknij "czytaj więcej")

Miło mi poinformować, Ĺźe autorka powyĹźszego artykułu, Asia Zając z klasy 1a, została 11 czerwca, po zakończeniu występu, wybrana drogą losowania z licznego grona widzĂłw i w szczegĂłlny sposĂłb uhonorowana przez reĹźysera przedstawienia „Kwestia techniki” Michała Buszewicza. Otrzymała pamiątkę ze spektaklu z autografami twĂłrcĂłw, ktĂłrą przekazała na rzecz szkoły, na moje ręce, do sali nr 2. Cieszy mnie to tym bardziej, Ĺźe Asia jeĹşdzi na sobotnie przedstawienia juĹź od trzeciej klasy gimnazjum i rzeczywiście nie opuściła w tym roku Ĺźadnego wyjazdu.
I kto powie, Ĺźe Ĺźycie nie pisze najlepszych scenariuszy?

Zapraszam do teatru już od września 2016 roku!

Agnieszka Smołka

---

Rozszerzona zawartość newsa

---

Ostatnie sprawdziany i kartkĂłwki. Poprawianie ocen. Przygotowywanie akademii. Nieprzerwane zbliĹźanie się kolejnych terminĂłw. Gorączka „tygodnia cudĂłw”. Wizja wakacji na wyciągnięcie ręki. Zakończenie roku szkolnego zbliĹźa się wielkimi krokami, jak zawsze wiążąc się z pewnym rytuałem zwiastującym koniec pewnego etapu. A koniec zawsze oznacza podsumowania; podsumowujemy osiągnięcia, szkolne wydarzenia i uroczystości, oceny, świadectwa czy wyniki egzaminĂłw. Wyliczamy średnie, punktacje i kolejne liczby, ktĂłre za kilka lat nie będą miały znaczenia. Szkołę będziemy wspominać, rozmawiając jedynie o najprzyjemniejszych momentach spędzanych poza jej murami. A do takich na pewno należą sobotnie wyjazdy do teatru w Krakowie, organizowane od lat przez panią Agnieszkę Smołkę.
W roku szkolnym 2015/2016 miałam przyjemność obejrzeć wszystkie spektakle, na ktĂłre wyjeĹźdĹźali nauczyciele i uczniowie naszej szkoły, ich przyjaciele i rodziny. Bo to właśnie w sobotnich wyjazdach do Krakowa jest najlepsze - dzięki nim mamy okazję do wspĂłlnego spędzania czasu nie tylko ze szkolnymi znajomymi, ale właśnie z naszymi rodzicami czy rodzeństwem. W minionym roku szkolnym sezon rozpoczęliśmy 3 paĹşdziernika, wybierając się na spektakl „Ojciec matka tunel strachu”. Na Nowej Scenie Teatru Starego oglądaliśmy Jana Peszka, przez część z nas pamiętanego z zeszłorocznego „Monologu dla jednego aktora”, oraz jego syna, BłaĹźeja, wraz z Ĺźoną, Katarzyną Krzanowską. Zapętlające się problemy rodzicielskie, spotęgowane zabiegiem obsadzenia aktorskiej rodziny w odwrĂłconych rolach, zapewne większości z nas przywodziły na myśl nasze własne, rodzinne awantury. Spektakl, przepełniony ironią i chaosem, stanowił znakomite rozpoczęcie naszych wyjazdĂłw.
Nieco trudniejszym w odbiorze spektaklem okazała się być „Stara kobieta wysiaduje” z Anną Dymną w roli głównej. Na tle katastrof ekologicznych, klęsk Ĺźywiołowych i wizji III wojny światowej aktorka stworzyła postać kobiety, ktĂłra, stając się matką, nadaje światu sens.
W ponurej atmosferze utrzymał nas Jan Klata, prezentując na scenie swojego teatru „Wroga Ludu”. ReĹźyser nadał dramatowi nowego znaczenia, w sposĂłb groteskowy krytykując obecny system polityczny. Chyba wszyscy zapamiętamy moment, w ktĂłrym główny aktor, Juliusz Chrząstowski, pozostał na scenie sam, prowokując widzĂłw do wyraĹźania własnych opinii i prowadząc ironiczny monolog. Jeszcze długo po powrocie z Krakowa wymienialiśmy opinie i zachwyty nad „Wrogiem Ludu”, aby juĹź w nowym roku, bo 30 stycznia, wrĂłcić do krakowskiego teatru na spektakl „KrĂłl Lear”. I tym razem rozmowom o spektaklu nie było końca – najpierw, zawzięcie dyskutując w drodze powrotnej, a potem na lekcjach polskiego, prĂłbowaliśmy zrozumieć przesłanie utworu. Odbioru sztuki nie ułatwiał fakt, Ĺźe główny aktor, zmarły juĹź, a wĂłwczas chory, Jerzy Grałek, nie pojawił się na scenie- epizody z jego udziałem zostały wcześniej nagrane i wyświetlone w czasie spektaklu. ChociaĹź minęło juĹź pół roku, nadal nie zrozumiałam przesłania utworu i myślę, Ĺźe nie jestem jedyna
- do tej pory wspominamy „KrĂłla Leara” jako najbardziej kontrowersyjny spektakl tego roku.
Zmieniając wieloletnią tradycję szkoły, w kwietniu po raz pierwszy nie udaliśmy się do Teatru Starego. Najliczniejszą grupą, bo zajmującą aĹź dwa autokary, wybraliśmy się na spektakl „Arszenik i stare koronki” wystawiany na deskach Teatru Słowackiego. Na zmianę śmiejąc się do rozpuku i przeĹźywając chwile grozy, wbici w fotele spędziliśmy wieczĂłr z damami polskiej sceny - Anną Polony i Urszulą Popiel. ZnuĹźeni kontrowersyjnymi i trudnymi w odbiorze sztukami Teatru Starego, z przyjemnością odetchnęliśmy podczas czarnej komedii Krzysztofa Babickiego.
Dwa tygodnie później powrĂłciliśmy na rĂłwnie rozrywkowych, a zarazem mrocznych „Opętanych”, wystawionych rĂłwnieĹź w Teatrze Słowackiego. Męską część widowni urzekła główna aktorka, Agnieszka Kościelniak, ktĂłra zachwycała nie tylko swoją urodą, ale takĹźe znakomicie odegraną rolą. Oglądając spektakl, nie mogłam zrozumieć, dlaczego Gombrowicz tak długo nie przyznawał się do stworzonego przez siebie połączenia komedii, horroru i romansu - przecieĹź mogłoby się wydawać, Ĺźe stworzył przepis na sztukę doskonałą. A reĹźyser, Tadeusz Bradecki, świetnie ten przepis wykorzystał.
W sobotę, 11 czerwca, zakończyliśmy sezon, powracając do Teatru Starego na spektakl wyjątkowy. Dlaczego wyjątkowy? Bo „Kwestia techniki” okazała się być projektem nie reĹźysera, nie aktorĂłw, ani nawet nie dyrektora teatru, a trzech technikĂłw, ktĂłrzy w ciągu godziny przedstawili widzom wszelkie aspekty swojej pracy. W niezwykle oryginalny sposĂłb zaprezentowali nam elementy stroju i sprzętu maszynisty scenicznego, opowiedzieli pełne grozy opowieści o wypadkach przy ich pracy, a takĹźe niezliczoną ilość razy przeprosili za marnowanie naszego czasu i podkreślili, Ĺźe mogliśmy spędzić sobotnie popołudnie lepiej, idąc na przykład na przysłowiową pizzę. Ale z tym chyba Ĺźaden z widzĂłw nie moĹźe się zgodzić - nie mogliśmy wymarzyć sobie przyjemniejszego zakończenia serii weekendowych wyjazdĂłw do krakowskiego teatru, ktĂłry w czasie oglądania „Kwestii techniki” poznaliśmy od podszewki.
A czym zaskoczy nas Teatr Stary w kolejnym sezonie? Czym będzie nas bawił Teatr Słowackiego od września? Czy moĹźe poszerzymy kierunki naszych teatralnych poszukiwań? OkaĹźe się po wakacjach. Jedno jest pewne – tematĂłw do dyskusji nie zabraknie.

Joanna Zając