To jeszcze nie koniec!
Dodane przez admin dnia Czerwca 21 2017 13:28:09

---

Jedno miasto. Trzy teatry. Sześć scen. Siedem spektakli. I niezliczona ilość emocji po zakończeniu kolejnego sezonu sobotnich wyjazdów do Krakowa organizowanych przez panią Agnieszkę Smołkę. Zgodnie z tegorocznym hasłem Teatru Starego - to jeszcze nie koniec!
Serię ubiegłorocznych spotkań teatralnych rozpoczęliśmy 1 paĹşdziernika, wybierając się na spektakl „blogi.pl”, czyli propozycję przedstawienia współczesnego świata Internetu na małej scenie Teatru Starego. Sztuka to trzy krĂłtkie historie o Ĺźyciowych perypetiach twĂłrcĂłw blogĂłw będących inspiracją do powstania spektaklu. Autorzy poruszyli współczesne, jednak mocno kontrowersyjne tematy, natomiast zaskoczyli nas stosunkowo łatwą formą w odbiorze sztuki.

---

Rozszerzona zawartość newsa

---

Jeszcze swobodniejszą w tematyce okazała się być komedia „Boeing boeing- odlotowe narzeczone”, wystawiana na deskach teatru Bagatela, ktĂłry odwiedziliśmy po raz pierwszy. Ocierając łzy śmiechu, obejrzeliśmy pełną humoru historię pilota i jego trzech kochanek - stewardess. Mimo Ĺźe sztuka nie naleĹźała do tych ambitnych i z przesłaniem, część z nas do dziś wspomina ją jako najprzyjemniejszą.
Śmiech, tym razem autoironiczny, towarzyszył nam takĹźe w Teatrze Słowackiego, podczas dramatu „BĂłg mordu” Yasminy Rezy, ktĂłra z niebywałą zręcznością stworzyła zwierciadło rzeczywistych sytuacji z codziennego Ĺźycia rodzinnego wielu z nas. Skupiając akcję wokół spotkania dwĂłch par, usiłujących rozwiązać konflikt pomiędzy synami, stopniowo ujawniła ciemne strony małżeńskiego poĹźycia, odsłaniając skrywane cechy bohaterĂłw, gromadzone w nich napięcie i pokłady frustracji. Spektakl był ogromnym wyzwaniem nie tylko dla aktorĂłw, ktĂłrzy starali się balansować pomiędzy skrajnymi emocjami, ale takĹźe dla jego odbiorcĂłw, bez wątpienia utoĹźsamiających się z przeĹźyciami scenicznych postaci.
W nowoczesnej konwencji utrzymali nas zaprezentowani na deskach Teatru Słowackiego, z pozoru tradycyjni i ponadczasowi „Romeo i Julia”. W tragedii Szekspira konflikt rodĂłw był jedynie tłem dla miłości głównych bohaterĂłw, w przedstawieniu Hycnara- głównym aspektem, wyostrzonym w celu ukazania zepsucia współczesnego świata. ReĹźyser umieścił akcję spektaklu w czasach współczesnych, zaznaczając, Ĺźe problemy pokazane w sztuce są wciąż aktualne.
Z Szekspirem, tym razem jako bohaterem, a zarazem kreatorem fabuły w „Triumfie woli”, spotkaliśmy się ponownie 25 marca. A Teatr Stary po raz kolejny nas zaskoczył, proponując spektakl o pasaĹźerach ocalonych z katastrofy lotniczej, ktĂłrzy, choć przychodzi im to z trudem, starają się urozmaicić sobie czas na wyspie pośrodku oceanu, wcielając się w role ludzi, ktĂłrzy zrobili coś jako pierwsi. ReĹźyserski tandem Strzępka – Demirski i doskonały zespół Starego przekształcił pozornie banalne historie w pojedynek marzeń z rzeczywistością, tworząc wspaniałą sztukę przepełnioną wiarą w człowieka jako jednostkę. Owacjom na stojąco nie było końca.
27 maja odbył się ostatni sobotni szkolny wyjazd do Krakowa, ponownie do Teatru Starego, ale tym razem na Scenę Kameralną. Bogomołow dopuścił się w „Płatonowie” doskonałego zabiegu odwrĂłcenia płci i wieku bohaterĂłw i ogrywających ich role aktorĂłw, wbrew pozorom nie utrudniając odbioru sztuki, natomiast przepełniając ją abstrakcją - chłodną, wyrachowaną i ironiczną niczym brawurowa Anna Radwan, ktĂłra po mistrzowsku wykreowała postać wypalonego Płatonowa. W ciągu trzech godzin śledziliśmy z pierwszych rzędĂłw jego prowokacyjne poczynania i romanse, powoli prowadzące do psychicznej autodestrukcji. Tworząc spektakl, Bogomołow balansował na cienkiej granicy zainteresowania widza światem pozbawionym poczucia sensu egzystencji, a przygnębienia go wypaleniem uczuć bohaterĂłw, niemal krzyczącym ze sceny. Niezwykle trudnym jest wywaĹźyć ekstrawagancję i połączyć ją z melancholijną prostotą - jemu ten trud się opłacił, bo stworzył przedstawienie doskonałe.
Część z nas zakończyła sezon dopiero 9 czerwca, udając się na „Wesele” w reĹźyserii Jana Klaty, ktĂłre mogliśmy obejrzeć takĹźe 13 maja, a więc juĹź dzień po głośnej premierze. Głośnej, bo chyba jeszcze Ĺźadne przedstawienie nie wzbudziło tak ogromnego medialnego szumu, po Ĺźadnym tak szybko nie pojawiły się informacje o dodatkowych datach jego wystawienia, poniewaĹź zainteresowanie „Weselem” powoli zaczęło przekraczać skalę ogĂłlnopolską. Dlaczego? Bo ostatni spektakl dyrektora Narodowego Starego Teatru łączy w sobie wszystkie cechy jego twĂłrczości, a ponadto zaskakuje wiernym przedstawieniem dramatu Wyspiańskiego, do ktĂłrego, jak mĂłwi sam Klata, musiał dojrzeć. Symbolizm przestrzeni, wydobycie wzajemnej obcości między postaciami i przedłuĹźenie chocholego tańca przy dĹşwięku blackmetalowej Furii przez niemal całe przedstawienie tworzą bezlitosny obraz nie tylko dzisiejszych nastrojĂłw, ale i samego teatru wraz z jego legendarnym zespołem, z ktĂłrym reĹźyser Ĺźegna się w wielkim stylu.
I mimo Ĺźe dla uczniĂłw V Liceum OgĂłlnokształcącego zakończył się teatralny sezon, a dla Jana Klaty czteroletnia przygoda ze Starym Teatrem, krakowscy artyści przekonują, Ĺźe „to jeszcze nie koniec!” Jedno jest pewne - ubiegły rok był bogaty w spektakle niezwykłe róşnorodne, w ktĂłrych kaĹźdy uczestnik sobotnich wyjazdĂłw odnajdywał coś dla siebie. I bez wątpienia nabrał juĹź apetytu na teatralne przeĹźycia, jakie przyniesie przyszły rok szkolny.
Joanna Zając 2a lic.
P.S. Jak co roku najwytrwalsi szkolni „teatromaniacy” (w tym rĂłwnieĹź autorka powyĹźszego artykułu) otrzymali od pani Agnieszki Smołki drobne upominki – pamiątki z Teatru Starego.
ZAPRASZAMY NA KOLEJNY SEZON!